از نوروفیدبک برای درمان چه بیماری‌هایی استفاده می‌شود؟

نوروفیدبک به عنوان یک روش درمانی برای بیماری‌های متنوعی به کار می‌رود. به طور معمول، این روش زمانی به کار گرفته می‌شود که ترجیح داده می‌شود بیمار دارو مصرف نکند به دلیل ممکن بودن عوارض جانبی دارو یا اگر بیمار از مصرف دارو به نتیجه مطلوبی نرسیده باشد به عبارت دیگر، جزو موارد مقاوم به دارو باشد. همچنین، در برخی افراد از نوروفیدبک استفاده می‌شود تا نیاز به مصرف داروها کاهش یابد و امکان قطع تدریجی آنها وجود داشته باشد.

به عنوان مثال، بیماری‌هایی که می‌توانند تحت درمان نوروفیدبک قرار گیرند شامل اختلال نقص توجه و تمرکز (ADHD)، افسردگی، اضطراب، حملات پانیک، سردرد میگرنی و تنشی، وسواس فکری، مشکلات خواب، کاهش تشنج، عوارض سکته مغزی، اتیسم، و آسپرگر می‌شوند.

درمان اضطراب با این روش

اضطراب به عنوان یکی از مشکلات رایج مرتبط با عملکرد مغز، به ویژه در دوران کرونا، افزایش یافته است. مقالات متعدد نشان داده‌اند که عملکرد افراد مبتلا به اضطراب با افراد سالم متفاوت است. به عنوان مثال، فعالیت آمیگدال در افراد مبتلا به اضطراب افزایش می‌یابد و حتی خطرات کوچک را به مغز اطلاع می‌دهد. با استفاده از نوروفیدبک، می‌توان کنترل عملکرد مغز افراد مبتلا به اضطراب را بهبود بخشید و آنها را به حالت طبیعی بازگرداند.

نوروفیدبک و افسردگی

نیمکره‌های مغز با یکدیگر تفاوت‌های قابل توجهی دارند. به طور عمومی، صدمه به نیمکره چپ مغز ممکن است علت افسردگی گردد، اما آسیب به نیمکره راست معمولاً با ایجاد افسردگی همراه نمی‌شود و در نتیجه ممکن است شخص به‌طور غیرمنتظره شادابی بیش از حد (شیدایی) تجربه کند. نوروفیدبک قادر است تا ارتباط بین دو نیمکره مغز را تنظیم کند، این اقدام منجر به درمان افسردگی می‌شود. درمان افسردگی با استفاده از نوروفیدبک، یک روش درمانی بدون نیاز به دارو و بدون وقوع عوارض جانبی است.

بیش فعالی

اختلال نقص توجه و بیش‌فعالی به عنوان یکی از شایع‌ترین اختلالات عملکردی مغز مطرح است. این مسئله تا حدی رایج است که در هر کلاس درسی با سی نفر دانش‌آموز، احتمالاً 3 تا 4 نفر از آن گروه به این اختلال مبتلا هستند. درمان اختلال بیش‌فعالی و نقص توجه به دو روش امکان‌پذیر است: دارودرمانی و نوروفیدبک.

در روش دارودرمانی، استفاده از داروهای محرک مغز مانند ریتالین ضروری است. اما این داروها تأثیرات موقتی دارند و پس از قطع مصرف، تأثیر آنها نیز از بین می‌رود. به عبارت دیگر، این روش تنها اثرات کوتاه‌مدتی دارد. در مقابل، درمان نوروفیدبک تأثیرات ماندگاری دارد و روند درمان آن بدون وقوع عوارض جانبی است.

نوروفیدبک و اختلالات یادگیری

اختلالات یادگیری در کودکان به مراتب رایج هستند و معمولاً این مسئله باعث ضعف در مواجهه با برخی دروس می‌شود. به عبارت دیگر، کودکان ممکن است در دروسی همچون ریاضی یا زبان به مشکل برخورده و این مشکلات نباید به اشتباه با اختلال نقص توجه اشتباه گرفته شود. اجرای نقشه مغزی (QEEG) می‌تواند با کمک به تفکیک اختلالات یادگیری از اختلالات نقص توجه، به تشخیص دقیق تر کمک کند.

بهترین روش درمانی برای اختلالات یادگیری در کودکان، استفاده از تکنیک نوروفیدبک است. این روش به صورت اختصاصی بر روی فعالیت‌های مغزی در ناحیه مرتبط با یادگیری تأثیر می‌گذارد و توانایی یادگیری مغز را افزایش می‌دهد. از این طریق، این روش می‌تواند بهبود مستدامی در توانایی یادگیری کودکان ایجاد کند.

در اخر

نتایج نوروفیدبک ممکن است شامل بهبودهای چشمگیر در عملکرد مغزی و رفتاری فرد باشد. افراد ممکن است توانایی‌هایشان در زمینه‌هایی مانند تمرکز، حافظه، کنترل استرس، و مدیریت احساسات را بهبود ببینند. همچنین، افزایش قابلیت یادگیری، افزایش انگیزه، و کاهش علائم اختلالات مغزی نیز از جمله نتایج ممکن است که افراد با استفاده از نوروفیدبک به دست آورند. این تحولات معمولاً به تدریج و با تمرین‌های مکرر رخ می‌دهند و می‌توانند تأثیرات ماندگار و مثبتی بر روی کیفیت زندگی فرد داشته باشند.